تب سرد گناه .......

اندام تنهاییم را چه ارام سوزاند...

در انزوایی خاموش...

دور از هياهوي بودن....

با قدمهايي اهسته ...

وپر ترديد...

در لحظه اي كه....

هیچ کس جز خدا ناظر نبود....

ناظر لبهاي هوس انگيز گناه ....

كه تا عمق لرزش سرانگشتانم مرا به سوي تو كشاند....

آنگاه كه گناه عریان نگاهت سوزش قلب....

خسته ام را تا بی انتهایی جاده ...

مرگبار حسرت با خود ربود....

وتنها وخسته رها شدم ...

در سکوت مالامال شب ويراني ....

با اشکهای جاری از گوشه چشمان شرمسارم ...

از حقیقتی تلخ....

با طعمي تلخ و اما پر ادعا با چشمانی....

شرر بار نگریستن به فراسوی اسمان شب....

و گريه كردن برای همه دلتنگی هايت ....

در واپسین لحظه گم شدن در تب گناه....

انچنان كه باور کنی ......!!!

نفس های تب الود و خسته ام را به.....

گوشت زمزمه كردم تا بهانه ای باشد برای بودنت....

تا که باور کنی.....!!!

وتو خوب مي داني از كدامين حديث .....

قصه فصل سرد گناهم را مي نويسم ...

وچه سوزنده است تب نگاهت ....

در میان دستهای سوزان شب گناه.....

خاطرات قشنگ زود می گذره ویه بغض به جای...

خودش گوشه دل می کارد درست مث یه زخم کهنه......

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: